Στο βορειοδυτικό κομμάτι της Ναυπακτίας, κάπου εβδομήντα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της, τη Ναύπακτο, βρίσκεται το χωριό Άγιος Δημήτριος σε υψόμετρο 650 μέτρα. Είναι χτισμένο στις βοριοδυτικές πλευρές του όρους Αρδίνη με τα ωραία σπιτάκια του μέσα σε κήπους και καστανιές διεσπαρμένα σε μεγάλη έκταση και σε κατωφερές έδαφος κοντά στην αριστερή όχθη του ποταμού Εύηνου (Φίδαρη) όπου σήμερα έχει γίνει το φράγμα. Ακριβώς αντίκρυ του βρίσκεται η Αράχωβα και το Νεοχώρι. Ανατολικά του και πίσω από το ύψωμα Αη-Λιάς βρίσκεται η Περδικόβρυση (πρώην Σινίστα), ενώ μακριά στο βάθος υψώνουν τον όγκο τους τα Βαρδούσια. Κατά το νοτιά έχει το όρος Αρδίνη με υψόμετρο 1701 μέτρα και με τις κατάφυτες από έλατα πλαγιές του. Για να φτάσεις στο χωριό μπορείς να ακολουθήσεις τρεις δρόμους. Ο πρώτος ξεκινάει από την Ναύπακτο, ο δεύτερος από το Θέρμο και ο τρίτος είναι από την πλευρά της Ευρυτανίας. Όλες οι γειτονιές του χωριού βρίσκονται χτισμένες πάνω στα αντερείσματα που σχηματίζουν οι λοφίσκοι και οι ρεματιές. Οι πολλές ρεματιές έχουν ως αποτέλεσμα τα νερά να είναι πολλά, κάποια από τα οποία υδροδοτούν το χωριό. Συνέπεια των πολλών τρεχούμενων νερών που υπάρχουν είναι το άφθονο πράσινο που σκεπάζει τα πάντα. Βελανιδιές, έλατα και καστανιές ζώνουν τα σπίτια, τους δρόμους και τα σοκάκια. Το 1930 είχε περίπου 400 κατοίκους, τώρα μόνο το καλοκαίρι συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες. To χωριό μέχρι το 1914 υπαγόταν στο Δήμο Κλεπαΐδος που είχε έδρα την Κλεπά. Το 1914 με την κατάργηση των δήμων έγινε αυτόνομη κοινότητα και από το 1999 ανήκει στο Δήμο Πλατάνου. Στην Αθήνα υπάρχει Πατριδολατρικός Σύλλογος με πλούσια κοινωφελή δραστηριότητα. Πανηγυρίζει την 26η Ιουλίου εορτή της Αγίας Παρασκευής. Η ιστορία του χωριού αναφέρει ότι επί Τουρκοκρατίας το 1823 πέρασε από τον Άγιο Δημήτριο Τουρκικός Στρατός και προξένησε μεγάλες καταστροφές. Αν και το χωριό βρισκόταν σε ακμή, οι κάτοικοι του έφυγαν και πήγαν κοντά στη Λιβαδειά, όπου έκτισαν ένα νέο χωριό που ονομάστηκε κι αυτό Άγιος Δημήτριος. Το φράγμα του Ευήνου και η δημιουργηθήσα Ευηνολίμνη στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου δίνουν αναπτυξιακές τουριστικές προοπτικές στην περιοχή. Στην βορειοδυτική άκρη του χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, του πολιούχος του χωριού. Είναι δε άξιο απορίας γιατί εκεί και όχι στο κέντρο του χωριού. Μια εξήγηση που είναι ίσως και η ποιο σωστή είναι εκείνη που λέει ότι σ' αυτό το σημείο είδαν τον «Άγιο» με τα μάτια τους να γυρίζει πίσω τους Τούρκους και να προστατεύει το χωριό. Σ' αυτή τη θέση στέκεται σήμερα ο Προστάτης Άγιος. Η πρώτη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου χτίστηκε με πολλούς κόπους και στερήσεις. Αργότερα ανακαινίστηκε με λεφτά που έφταναν από το εξωτερικό κυρίως την Αμερική. Το μόνο που δεν άλλαξε είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο της που περιέχει Βυζαντινή τέχνη.
