Το Διασελλάκι είναι κτισμένο στους πρόποδες, του βουνού Ανεμύτση . Θαρρεί κανείς πως μετά βίας συγκρατείται στην απότομη πλαγιά.Το Διασελλάκι βρίσκεται στη Δυτική πλευρά της πρώην επαρχίας Ναυπακτίας. Εχει υψόμετρο 740 μέτρα. Στα πόδια του χωριού κυλάει τα νερά του ο Φίδαρης (Εύηνος) ποταμός ο οποίος χωρίζει την πρώην επαρχία Τριχωνίδας από την πρώην Ναυπακτία. Είναι κτισμένο στη νότια πλευρά του Ανεμύτση και μάλιστα η μία άκρη του χωριού φαίνεται πως είναι κτισμένη πάνω σε εξώστη, καθώς μια μικρή προεξοχή του Ανεμύτση προχωρεί περισσότερο προς το νότο.
Το Δημοτικό Διαμέρισμα Διασελλακίου συνορεύει Ν. Ανατολικά με το Δημοτικό Διαμέρισμα Αχλαδοκάστρου, Β. Ανατολικά με το Δημοτικό Διαμέρισμα του Πέρκου. Ο δε Εύηνος το χωρίζει Δυτικά και Νοτίως από τα Δημοτικά Διαμερίσματα Κόνισκας και Ανω Χρυσοβίτσας.
Αφήνοντας πίσω μας το όμορφο Θέρμο- πρωτεύουσα της Αιτωλικής Συμπολιτείας – ανηφορίζουμε κατευθυνόμενοι προς την κάτω Χρισοβίτσα (Βάλτσα) η οποία είναι κτισμένη εις το άκρον μιας μικρής ευφόρου πεδιάδος .Η φύσης γύρω μας όσο προχωράμε γίνεται πιο αγριωπή, καθώς κατηφορίζουμε τις κλειστές στροφές στα Καρδαραίηκα περνώντας το στενό γεφυράκι παράλληλα του ρέματος φτάνουμε στη στροφή στο παλιό κούτσερο, αντικρίζοντας μπροστά μας την Αγία Παρασκευή, ‘ένα από τα Ξωκλήσια μας. Συνεχίζοντας φτάνουμε στη γέφυρα του Ευήνου (φίδαρη) η οποία συνδέει την ορεινή τριχωνίδα με την δυτική ορεινή Ναυπακτία. Σταματώντας στην καινούργια γέφυρα και κοιτώντας νότια τη φορά των νερών βλέπεις μπροστά σου, το φαράγγι του βαλτσο- ρέματος με τους πελώριους βράχους και τα ορμητικά νερά του Φίδαρη και το παλαιό κρεμαστό στρατιωτικό γεφύρι να δεσπόζει εκεί ,Θαρρείς παραπονεμένο ,καθώς αντικαταστάθηκε με σύγχρονο το 1999. Παραμένει όμως εκεί ύστερα από απαίτηση των κατοίκων του Διασελλακίου και των γύρω χωριών και με τις εύστοχες ενέργειες του Δημάρχου μας Θεώδορου Πορφύρη και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό, κειμήλιο, θυμίζοντάς μας τις δύσκολες εποχές των προγόνων μας. Το χειμώνα το τοπίο ετούτο γίνεται πολύ πιο άγριο, από τα γυμνά κλαδιά των πλατανιών και τα άγρια θολά ορμητικά νερά του Φίδαρη. Την Ανοιξη όμως και το καλοκαίρι, η φύσης γίνεται ήρεμη και νοιώθεις μέσα σου την επιθυμία να μείνης λίγο εκεί, κάτω απ’ τον ίσκιο των χιλιόχρονων πλατανιών και να σβήσεις τη δίψα σου, με το κρυστάλλινο νερό που αναβλύζει από τη ρίζα του πλατάνου και του βράχου στου κουλοβελόνι. Περνώντας τη γέφυρα φτάνουμε στην Αγία Παρασκευή. Ένα γραφικό εκκλησάκι με τον υπέροχο πρόαυλιό του χώρο μας προσμένει να ξεκουραστούμε , να ανάψουμε τα καντιλάκια και να το φροντίσουμε. Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας και ανεβαίνοντας τον ελικοειδή δρόμο, περνώντας και την πηγή πλατανάκι και μετά τεσσάρων ελικοειδών στροφών ,βρίσκουμε μπροστά μας το ΔΙΑΣΕΛΛΑΚΙ!!!
