Το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς, βρίσκεται δέκα περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ναυπάκτου, στην ανατολική πλευρά του βουνού Ριγάνι. Δεν είναι γνωστό πότε κτίσθηκε. Μια μαρμάρινη επιγραφή, χαραγμένη με καλλιτεχνικά βυζαντινά γράμματα, εντοιχισμένη επάνω από την δυτική είσοδο του Καθολικού, μας πληροφορεί ότι το μοναστήρι ανακαινίσθηκε το 1695 από τον ιερομόναχο Αρσένιο. Ολόκληρο το κείμενο της επιγραφής έχει ως εξής:
ΑΝΕΚΑΙΝΙΣΘΗ ΕΚ ΒΑΡΑΘΡΩΝ
Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ
ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΔΙΑ ΔΑΠ
ΑΝΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΩΤΑΤΟΥ ΕΝ ΙΕΡΟΜΟ
ΝΑΧΟΙΣ ΚΥΡ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝ
ΟΥ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΧΕ' ΑΠΡΙΛΛΙ(ΟΥ)
Επομένως, ο σημερινός ναός του μοναστηριού κτίσθηκε το 1695 στην θέση άλλου ναού που προϋπήρχε, προφανώς είτε επειδή ο παλιός ναός ήταν ετοιμόρροπος, είτε γιατί ήταν μικρός και δεν κάλυπτε τις ανάγκες του μοναστηριού. Πάντως η παράδοση λέγει ότι στα βυζαντινά χρόνια, το μοναστήρι ήταν κτισμένο πεντακόσια περίπου μέτρα βόρεια του χωριού Σκάλα. Καταστράφηκε όμως από τους Τούρκους και η εικόνα του Αγίου θαυματουργικά βρέθηκε στην απέναντι πλαγιά του Ριγανίου, στην σημερινή θέση του μοναστηριού.
Ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό και ζωγραφικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το Καθολικό του μοναστηριού. Κτίσθηκε με πελεκητή πέτρα και κονίαμα και ανήκει στον τύπο του σταυροειδούς τετρακιόνιου ναού με τρούλλο. Έχει δίρριχτη κεραμοσκέπαστη στέγη και στο δυτικό αέτωμα, υψώνεται μονόλοβο καμπαναριό. Ο δωδεκάπλευρος τρούλλος στηρίζεται σε τετράγωνη βάση και σε κάθε δεύτερη πλευρά του ανοίγεται μονόλοβο παράθυρο. Χαρακτηριστική επίσης είναι η κεντρική οδοντωτή ταινία που περιτρέχει εξωτερικά τον ναό και τον χωρίζει σε δύο ίσες ζώνες.
Ο ναός είναι κατάγραφος (νάρθηκας, κυρίως ναός, ιερό βήμα) με εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες, οι οποίες κατά κανόνα σώζονται σε αρκετά καλή κατάσταση. Πρόκειται για ένα μελετημένο εικονογραφικό πρόγραμμα των αρχών του 18ου αιώνος. Τα θέματα χωρίζονται σε οριζόντιες ζώνες, με τα χριστολογικά επάνω, τα θεομητορικά στην μέση και τα αγιολογικά κάτω. Πολλή επιτυχία με ενδιαφέρον και πρωτοτυπία παρουσιάζουν δύο εικονογραφικοί κύκλοι του νάρθηκα, το συναξάρι του Προδρόμου και οι Αίνοι.
Το μοναστήρι της Βομβοκούς διαλύθηκε με το Διάταγμα του Όθωνα το 1833, με την αιτιολογία ότι είχε λιγότερους από έξι μοναχούς. Μετά την κατάργηση και μέχρι το 1850 έγιναν πολλές και επίμονες προσπάθειες για την επαναλειτουργία του μοναστηριού, τόσο από τους επιζώντες μοναχούς, όσο και από τους δημαρχιακούς παρέδρους της Ναυπάκτου και των χωριών του Δήμου Ναυπακτίδος. Το 1846 ο Δήμος Ναυπακτίδος προσκάλεσε από την Ζάκυνθο τον δραστήριο μοναχό Κωνστάντιο Κλαυδιανό, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι ως ηγούμενος μοναχικής αδελφότητος έξι μοναχών. Όλες όμως αυτές οι προσπάθειες δεν έφεραν αποτέλεσμα και το μοναστήρι καταργήθηκε οριστικά. Στην περίοδο του μεσοπολέμου πάντως (1923 - 1940) λειτουργούσε με την παρουσία ελαχίστων μοναχών. Το 1940 μετατράπηκε σε γυναικείο και 2-3 μοναχές κρατούν μέχρι σήμερα το μοναστήρι ανοικτό.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το μοναστήρι του Αγ. Ιωάννου Βομβοκούς είχε μεγάλη περιουσία και πολλά μετόχια. Ασφαλώς διέθετε και πολλά αξιόλογα κειμήλια με πνευματικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Τα κειμήλια αυτά, μετά την διάλυση του μοναστηριού (1833), παραδόθηκαν προς φύλαξη στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου, στην μονή Αμπελακιωτίσσης και στην μονή Προυσού, όπως συμπεραίνεται από σχετικά έγγραφα της εποχής. Είναι άγνωστο αν και που διασώθηκαν μέχρι σήμερα.
