Ο Κότσαλος είναι ο σπουδαιότερος παραπόταμος του Ευήνου ποταμού. Το τμήμα του Κότσαλου μεταξύ των συμβολών του με το Κοζιτσιάνικο ρέμα και το Λομποτιανίτικο ρέμα λέγεται Κάκαβος. Σε μια βαθιά χαράδρα που ο Κάκαβος στενεύει ανάμεσα στ’ απόκρημνα βράχια κι ένα πέτρινο γεφύρι με καμάρα ενώνει τις δύο απότομες όχθες.Το γεφύρι κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη θέση υπάρχοντος ξύλινου γεφυριού και ενώνει την Άνω Χώρα με την Αμπελακιώτισσα. Ο δρόμος πάνω στο γεφύρι είναι λιθόστρωτος και δεξιά και αριστερά υπήρχαν πεζούλια για προστασία. Το φαράγγι του Κάκαβου παρουσιάζει ένα σπάνιο σύνολο, από πυκνή βλάστηση πλατάνια, καστανιές, έλατα, πουρνάρια, άγριο περιβάλλον από βράχους και κρημνούς, δροσερές και γάργαρες πηγές και όλα αυτά τα συμπληρώνει το ποτάμι Κότσαλος με τα αρκετά νερά του.
Tο γεφύρι του Κάκαβου ενώνει στο στενότερο σημείο του, τις απόκρημνες πλαγιές του φαραγγιού. Το χτίσιμο του ανάγεται στα τέλη του 19ου αιώνα. Το μήκος του είναι 15 μέτρα, το πλάτος του περίπου 2 ενώ το ύψος του από την κοίτη του ποταμού ξεπερνάει τα 10 μέτρα.Ολόκληρο το γεφύρι είναι χτισμένο με έξοχη κοκκινωπή πέτρα από τη γύρω περιοχή. Οι Ηπειρώτες μάστορές του χρησιμοποίησαν συνδετικό υλικό την «μουρτζουλάνα» μείγμα άμμου και μιας ύλης αντίστοιχης με το σημερινό τσιμέντο.
Αισθητικά το γεφύρι δημιουργεί την εντύπωση ότι προβάλλει απ’ τον ένα βράχο και σβήνει στον άλλο.Το γεφύρι διευκόλυνε τη συγκοινωνία και τις ανάγκες της επικοινωνίας με το διπλανό χωριό την Άνω Χώρα. Απ’ το λιθόστρωτο δρόμο του περνούσαν ταξιδιώτες, αγωγιάτες με τα μουλάρια τους, πραματευτάδες, ταχυδρόμοι, τσοπάνηδες με τα κοπάδια τους, προσκυνητές του μοναστηριού.
